Fantastische afsluiter in Mongolie!

Waar te beginnen? Dit was de meest geweldige afsluiter van onze reis die we maar konden wensen. Wat een hoogtepunten; natuurlijk het huwelijksaanzoek, de wilde paarden, de vele andere kuddes, de landschappen, de onwijs grote gastvijheid, de pure manier van leven van de Nomaden, de Tsaatan (rendieren herders) en de bijzondere huisvesting. 

Vanuit het vliegtuig verbazen we ons al over de leegte van dit land. We zien slecht landschappen met hier en daar een zandweg en veel kuddes. We arriveren in Ulaanbaatar, de enige 'echte' stad waar we ons snel thuis voelen. Grote brede straten, met soms een zandweg tussendoor, veel verkeer, netjes geklede mensen, vierkante statige gebouwen en een niks-van-te-begrijpen taal die voor ons erg Russisch klinkt. De lange broek gaat weer aan en de slippers worden ingewisseld voor dichte schoenen. Meteen maken we kennis met de gastvrijheid van de inwoners. Als we in een winkeltje de weg vragen en ze geen Engels blijkt te spreken, besluit ze de winkel even te verlaten en met ons mee op zoek te gaan. 

We boeken een 2-weekse tour naar het noorden van Mongolie, om de Tsaatan (rendieren herders) te bezoeken. Er wordt ons nadrukkelijk verteld dat het een pittige tour is, met weinig comfort en 0,0 garantie op goed weer. Kom maar op met het avontuur!

De eerste dagen zitten we veel in de auto, kamperen we in het wild en worden we snel verblijdt door de prachtige uitzichten. Er lijkt geen einde aan de landschappen te komen en we zien letterlijk duizenden schapen, geiten, koeien en natuurlijk prachtige paarden. Sophie zit dan ook gekluisterd aan het raam om naar buiten te staren ;)

We bezoeken het Khovsgol meer waar we onze eerste en meteen laatste douche van de tour nemen. Een prachtige plek waar we voor het eerst in een echte yurt slapen met ons eigen kacheltje. Gelukkig want de nachten zijn hier koud, erg koud! Om de beurt gaan we s'nachts ons bed uit om wat hout op het vuur te gooien om ons warm te houden. Overdag laat de zon zich gelukkig veel zien. 

En dan ruilen we de jeep in voor een eigen paard! De Tsaatan leven zo ver in de middle of nowhere, dat ze slechts per paard te bereiken zijn. We zijn 2 dagen onderweg en kamperen in de wildernis. Een extra paard draagt onze slaapspullen en eten. Door de modder, blubber en vele rivieren vinden we onze weg. Het mongoolse paard is totaal anders gebouwd dan het Nederlandse paard en een stuk kleiner. We genieten volop. Als Sophie een sprintje trekt op de uitgestrekte vlaktes komt er letterlijk een droom uit! Wauw.. En dan te bedenken dat het nog beter wordt ;)

Als we bijna bij het dorp gearriveerd zijn, zien we de eerste rendieren lopen. Wat een geweldige dieren! We zijn dan ook zwaar onder de indruk. Ze zijn erg kalm en hun geweien zijn gigantisch! We worden gastvrij ontvangen door ons gastgezin en krijgen (zoals overal gebruikelijk is in Mongolie) een kop zoute melkthee aangeboden.

We slapen in onze eigen wigwam op letterlijk bedden van boomstammen. Erg comfortabel is het dan ook niet. Toch is het alles waard om op deze magische plek te zijn. Er zijn van deze mensen nog slechts 250 te vinden, verdeelt over 2 dorpen. De bedreiging op uitsterven van deze manier van leven is dan ook onwijs groot. Ondanks dat de inwoners overdag weinig te doen hebben behalve de rendieren los laten in de ochtend, einde van de dag binnen halen en ze te melken, is het leven zwaar. Dit komt omdat ze altijd in koude gebieden wonen, zodat de rendieren comfortabel kunnen leven. Ze verhuizen meerdere keren per jaar met hun wigwam en alle dieren. In de winter zitten ze hele dagen in hun wigwam om zo te koude dagen te overleven. Je kunt je voorstellen dat het stadsleven met comfort en meer beleving, de jongeren naar de steden toe lokt. Uiteindelijk kan er niet meer voor nieuwe bloedlijnen (ivm inteelt) en dus niet meer voor (voldoende) nakomelingen gezorgd worden... Des te bijzonder dat we nu nog op deze plek zijn.

Sophie valt het op dat de mensen zoveel vrolijk lachen en zegt nog tegen BJ 'wat lijken de mensen toch gelukkig hier'. Niet wetende dat zo'n beetje het hele dorp al op de hoogte is over de toekomstige gebeurtenis.. Als verassing maken we een ritje op de rendieren. Met grote geweien voor ons, draven we richting een mooi meertje. De zon is wat aan het zakken en geeft een prachtige verlichting. En dan, opeens, zegt BJ 'kom er eens vanaf'. Sophie volgt wat verbaasd en springt van het rendier af. Als er dan ook nog gevraagd wordt om even 'hier' te staan, begint er bij Sophie toch wat te dagen. Een romantisch moment volgt als BJ op zijn knieën gaat, zijn liefde uitspreekt en afsluit met de vraag 'wil je met me trouwen?'. Met tranen in de ogen krijgt hij het verlossende antwoord 'Jaaa natuurlijk wil ik met je trouwen!' Als klapper op de vuurpijl tovert BJ ook nog een prachtige ring tevoorschijn! 

De glunderde glimlach op het gezicht van de man van de familie (die bij het aanzoek de rendieren vast heeft), is onbetaalbaar. Eenmaal terug bij het dorp staan de inwoners ons lachend op te wachten. Omstebeurt hebben ze door de verrekijker naar ons gekeken om zo ook een beetje getuigen te zijn van het moment. Geweldig!!

In de laatste dagen van de tour gaan we op bezoek bij een echte nomaden familie. De broer van onze chauffeur. Opvallend is dat iedereen gewoon bij elkaar onaangekondigd aankomt en meteen drinken en eten aangeboden krijgt. Het feit dat wij erbij zijn maakt voor hun nog meer reden om meteen lekkernijen aan te bieden. Helaas zijn de meningen over 'lekker'nijen wat verdeelt. Afslaan is geen optie in dit land dus we nemen uit beleefdheid kleine hapjes en slokjes. Met het geluk dat Sophie vegetarisch is kan ze de vleesgerechten overslaan. Niet heel erg als je de stukken vlees met vliegen erop open en bloot ziet liggen. BJ is daarentegen wel regelmatig de klos ;)

Maar wat een gastvrijheid in dit land! Geweldig om getuigen te zijn van het 'echte' leven. De kleine huisjes met zeer weinig spullen, de prachtige kleurrijke kastjes, de mooie kostuums die ze dragen, de verbintenis met de natuur, de rust en de kuddes die rondzwerven. Het hele dorp loopt uit om ook ons te kunnen bezichtigen en al snel wordt de vodka uitgedeeld. Zelfgestookt, weinig alcohol, smakende naar geitenstallen. Bah bah. Gelukkig wordt later op de avond nog een echte fles geopend waar we de geitensmaak mee wegspoelen. We krijgen echte mongoolse kostuums aan en samen met het hele dorp inclusief paard gaan we op de foto. De vodka maakt de inwoners losser en praatgraag. Een avond om nooit meer te vergeten!

Als aller aller allerlaatste tour van onze reis gaan we in 6 dagen op&neer naar de Gobi desert in het zuiden. Een mooie afsluiter waar we vernieuwende landschappen zien. Als hoogtepunt natuurlijk de Gobi desert zelf. We beklimmen de hoogste zandduin, wat een pittige klim blijkt te zijn! Bij elke pas die we omhoog zetten, zakken we minimaal een halve pas omlaag door het losse zand. Gelukkig worden we een uurtje later op de top beloond met een prachtig uitzicht over de woestijn zoals ie eruit ziet in de boekjes. Naar beneden lopen gaat daarentegen een stuk sneller en we vliegen zowat naar beneden. 

Opvallend tijdens deze tour is het aantal dronken mannen die we op klaarlichte dag tegen komen. Te dronken om nog rechtop te kunnen staan, maar auto en/of motor rijden gaat nog prima ;) In de dorpjes waar ze wonen is dan ook weinig te doen dus het grijpen naar de fles is een vermakelijke bezigheid. 

Kortom, een mooie, nieuwe ervaring om een paar dagen in de woestijn te verblijven. We beseffen ons langzaam dat de terugvlucht naar Nederland telkens dichterbij komt. We hebben het samen dan ook steeds meer over 'als we straks terug zijn...'

Onze droom is in vervulling gegaan! Samen een jaar lang de wereld bekijken en ontdekken. We hebben een fantastische reis gehad met ontelbaar mooie niet te vergeten ervaringen. We zullen het hier nog vaak samen, en met jullie, over hebben om zo deze prachtige herinnering levend te houden :) 

Bedankt voor jullie lieve en leuke berichtjes! We hebben heel veel zin jullie weer in real-life te zien en horen! 

Tot snel allemaal in 'ons' Nederlandje! Veel liefs!